Hij ging op Kerstavond voor het zingen de kerk uit

Het was Kerstavond, een tijd van vreugde en samenzijn, een tijd waarin de wereld even stilstaat en de mensheid zich verzamelt in kerken, huizen en openbare pleinen om de geboorte van Jezus Christus te vieren. In een klein stadje, genesteld tussen besneeuwde heuvels en glinsterende dennenbomen, was er een bijzondere kerk die zich opmaakte voor de jaarlijkse kerstviering. De kerkklokken luidden, de kaarsen flikkerden en de geur van wierook vulde de lucht. Maar te midden van deze feestelijke atmosfeer, was er één man die voor het zingen de kerk uitging.

Deze man, laten we hem John noemen, was een vaste bezoeker van de kerk. Hij was een man van middelbare leeftijd, met een vriendelijk gezicht en een warme glimlach. Hij was altijd aanwezig bij de diensten, zong uit volle borst de hymnen mee en was een bekend gezicht in de gemeenschap. Maar op deze bijzondere Kerstavond, terwijl het koor zich opmaakte voor het zingen van de eerste hymne, stond John op en verliet de kerk.

De mensen keken verbaasd toe hoe John de kerk verliet. Het was ongehoord, onverwacht. Maar John liep met een vastberaden blik op zijn gezicht de kerk uit, de koude winterlucht in. Hij liep door de besneeuwde straten, zijn adem vormde kleine wolkjes in de koude lucht. Hij liep zonder te stoppen, zonder om te kijken, tot hij bij een klein, vervallen huisje kwam aan de rand van het stadje.

In dat huisje woonde een oude vrouw, weduwe en moeder van drie kinderen. Ze was ziek en kon het huis niet verlaten. Ze had geen familie om voor haar te zorgen en de buren waren te druk met hun eigen levens. Ze was alleen, vergeten, op deze vreugdevolle Kerstavond. Maar toen ze de deur opendeed, stond John daar, met een mand vol eten, cadeaus en een stralende glimlach.

John bracht de avond door bij de oude vrouw. Hij kookte voor haar, vertelde verhalen en zong kerstliederen. Hij bracht vreugde en warmte in haar eenzame wereld. En toen hij uiteindelijk het huis verliet, was het met een gevoel van voldoening en vrede.

Terug in de kerk was de dienst afgelopen. De mensen gingen naar huis, hun harten gevuld met de vreugde van Kerstmis. Maar ze konden niet helpen zich af te vragen waar John was gebleven. Toen ze de volgende dag hoorden over zijn goede daad, waren ze verrast, maar ook diep geraakt.

John had op Kerstavond voor het zingen de kerk uitgelopen, maar niet zonder reden. Hij had gekozen om de ware geest van Kerstmis te belichamen, om liefde en zorg te tonen aan iemand die het het meest nodig had. En in dat proces had hij de hele gemeenschap een waardevolle les geleerd. Kerstmis gaat niet alleen over het bijwonen van diensten of het zingen van hymnen. Het gaat over het tonen van medeleven, het helpen van anderen en het verspreiden van vreugde. En dat is precies wat John die Kerstavond deed.